Coronakilo’s en bikini’s

Is bij u maandag ook altijd een magische dag? Waarin u nu écht gaat beginnen, én het echt gaat volhouden? Vol goede moed?
Bij mij wel. Lukt ook altijd goed. Wel vaak tot donderdag, of zelfs tot vrijdag. En dan ben ik zo trots op mezelf! Zo geweldig trots dat ik als beloning een wijntje mag. En op één been kun je niet staan. En zonder hapje erbij is wijn lang zo lekker niet en na vijf dagen komkommer zijn we ook toe aan wat zouts. Wat hartigs. Zie daar: the circle of my afval life.

Zeker in tijden van Corona.
Omdat er geen feestjes, vergaderingen, repetities en uitjes waren zou je denken (ik wel tenminste) dat we nu allemaal strak afgetraind, fit, slank en uitgerust zijn.
Ik zelf ben wat duffig, inspiratieloos, en zeker (nog) 2 kilo zwaarder dan ervoor. Want troost. Jezelf verwennen na weer een persconferentie of slecht nieuws.
Netflixen, cocoonen en troost. Het mag.

En nu komt het bikiniseizoen er aan. Grrr.
En rokjes, strakke truitjes en hemdjes.
Kijk, dat we niet naar Costa de Sol kunnen of naar Tunesië maar in plaats daarvan naar Hintergarten of Balkonia gaan, doet niets af aan het feit dat er bikinidagen zullen komen..

En dat baart mij zorgen.

Corona, #BLM, conspiracy, belastingschandaal, Wopke niet, Mona wel, het zal allemaal wel, maar koop ik een pareo, een omslagdoek, accepteer en verhul ik het of doe ik er wat aan?
Want dat verhullen da’s ‘n apart fenomeen. Is het u wel eens opgevallen dat geen man verhult? Pareo’s zijn er niet voor mannen. Mannen verhullen niet. Mannen pronken met het afdakje, trekken een felgroene zwembroek aan en doen ‘n bommetje. En paraderen over het strand met de skippybal trots vooruit. En halen even bier voor iedereen, in zwembroek.
Vrouwen niet. Pareo’s, wijde blouses en corrigerende badpakken. Voorzichtig lopend naar het water, schichtig schamend voor ‘n kilootje teveel. “Nee, ik maak de foto wel even!” Papa poseert onbevangen en de kids ook. Tot dochterlief ook dertien wordt en krom gaat lopen, de spijkerbroek aanhoudt en niet meer rennend het zwembad inplonst.

Wat is dat toch voor verschil? Waarom maakt geen kerel zich zorgen over hoe ie er in zwembroek uitziet en tobben, verhullen, verschuilen wij vrouwen wat af.
Dom. Dom van ons. Je mist zoveel. Relaxedheid, genieten, leuk mét je dochters op foto’s staan. In bikini, met trots buikje waar die dochter ooit met haar leven begon.
Waarom doen we niet net als kerels? Met de mooie glanzende, glimmende imperfectie trots vooruit. Of die mooie ronde billen achteruit. Waarom gaan we niet uitgebreid relaxed met elkaar kletsen, jeu de boulen en volleyballen? In bikini! Met liktekens, putten en rollen. Zodat onze dochters zien hoe blij je met je leven en je lijf kunt zijn. Dik of dun.
Laten we oefenen in Hintergarten dit jaar. Want ik roep het wel maar het is lastig.
Laten we beginnen in Costa del Achtertuin. Lekker in de bikini, yoga-en, huppelen en op de foto gaan. Beloofd?
En misschien af en toe een wijntje overslaan en een meloentje nemen. Dan wordt het, ondanks alles, ondanks Corona en Wopke niet, een TOPZOMER!