Goede voornemens deel 2. 

Ik begon het jaar met goede voornemens. En ze zijn nog steeds heel. Ja, ik ben nog geen gram afgevallen zoals ik me had voorgenomen want: veel feestjes, uitjes en tegenslagen (in de vorm van laat thuis, keelpijn en vergeten wortelen te kopen) maar het voornemen is er nog steeds. Dapper voer ik elke dag in een app in wat ik eet en tot acht uur ‘s avond ben ik enorm optimistisch en verguld. Ik zie de witte, strakke zomerbroek al weer voor me en misschien zelfs een leuk rokje. Twee uur later denk ik: “morgen weer een dag” en “laat de witte broek nog maar eventjes in de kast”.
Sporten stond ook op de lijst. Ben ik ook bijna aan toe. Maar het weer hè...
En de boodschappen enzo..
Wekelijks schrijven stond er ook op.
Maar naast de lijst met goede voornemens heb ik ook een to-do lijst van heb ik jou daar. Met een toneeljubileum in het verschiet waarbij er als penningmeester ook wel het een en ander is te doen (Vraagje: willen alle adverteerders van vorig jaar weer in het boekje? Ja? Mooi, is dat geregeld. Afgevinkt!), stiperskaarten ophalen, postertje ontwerpen, zelf repeteren en daarna wijntjes drinken, noem maar op.
Met een gecrashte laptop wordt het er ook niet overzichtelijker op. M’n hoofd is soms net een ‘gatsjepanne’.
Dus druk, druk, druk. Uitjes naar voorstellingen en concerten waarbij je in maart vorig jaar dacht: “jaah leuk, januari is altijd zo saai!” En in september: “oh jaaa, deze wil ik niet missen!”.
En nu is de agenda alweer bomvol. De neus en het voorhoofd ook. En de keel kriebelt.
Uit voorzorg dus gisteravond vroeg naar bed. Maar misschien valt er niks voortezorgen en zegt het lichaam, net als de laptop: het is genoeg geweest. Pas op.
Grenzen zijn soms net elastiekjes. Eindeloos oprekken. Tot ze knak zeggen.
Ik ben daar niet bang voor hoor, kan heel goed naar mezelf luisteren en ben redelijk lief voor mezelf. Dutje midden op de dag als ik wat moe ben? Geen probleem. Afzeggen als ik niet fit ben? Lastig en met een bezwaard gevoel, maar ik doe het.
Gezond eten en drinken blijft er wel eens wat bij en vroeg naar huis gaan is ook niet mijn sterkste punt maar a la.
Dus het komt allemaal wel goed. En dat wekelijkse stukje, ach dat is nu ook alweer geschreven. Heb ik zelfs nog tijd om even te sporten. Of te lummelen. Ja, lummelen, dat wordt het. Ook beter voor m’n keel.